Mazhab Hanbali 164-241 H.

Imam Ahmad bin Hanbal bin Hilal bin Asad al-Syaibani lahir di Baghdad dan mengembara ke Mekah madinah, Syam, Yaman, dan lain-lain untuk menuntut ilmu dan berguru, dan diantara guru beliau adalah imam Syafi’i. Beliau amat arif dalam ilmu Sunnah, dan berjaya menghasilkan sebuah Musnad yang mengandungi lebih daripada 40.000 hadith.

  Dalam mazhabnya beliau berpegang pada lima Usul (Kaedah/methodology): 1. Nash dari al-Qur’an dan Sunnah. 2. Fatwa Sahabat. 3. ijtihad Sahabat yang lebih dekat kepada al-Qur’an dan Sunnah. 4. Mengambil hadith Mursal dan Dha’if dan lebih diutamakan daripad Qiyas, khususnya dalam hal yang berkaitan fadhail a’mal (sunnat). 5. Qiyas sebagai langkah terakhir.

  Imam Ahmad tidak pernah menulis buku tentang mazhabnya, akan tetapi murid-murid beliau mengumpulkan pendapat-pendapatnya, maka lahirlah buku al-Jami’ oleh Ahmad bin Muhamamd al-Khilal dan buku al-Mukhtasar al-Khirqi oleh Abul Qasim Umar bin Husein al-Khirqi dan Sharah buku tersebut oleh Ibn Qudamah al-Maqdisi yang dinamakan al-Mughni. Diantara pengitkut beliau ialah Imam Ibn taymiyah dan Imam Ibn al-Qayyim al-Jauziyyah.